What is the role of Durvasa Maharshi in the Mahabharata?

 Durvasa Maharshi is mentioned in twenty-four separate chapters in the Mahabharata (not counting in the table of contents). He was an Avatar of Shiva as directly confirmed by Shiva Himself. Durvasa is known as a wrathful wandering Brahmana ascetic of rigid vows, fully acquainted with Ultimate Reality and all the mysteries of Dharma, and able to foresee the future, but wrath-prone as an expression of Shiva’s Lila. Sometimes in his wanderings he visited and spent some time in the assembly hall of Brahma himself, in Brahmaloka, attending upon Brahma. But generally he is described as most frequenting the Western lands of India.

The first and probably most important role that he plays is that he visited the home of Kunti aka Pritha during her childhood and she attended upon him with the most meticulously perfect hospitality, despite being terrified of him due to his reputation for cursing people for the slightest accidental missteps. In reward, he gave her a secret Mantra that could summon any Deva she chose and cause them to conceive a child with her. This is what led to the birth of the five Pandava brothers, the main protagonists of the Mahabharata.

It is mentioned that Durvasa once gave a boon to Vishnu, and the place where this occurred was a Tirtha named Varadana after this incident. This was somewhere on the northwest coast of India.

In the Mahabharata Durvasa also performed a great Yagnya for Raja Svetaki as the head priest.

At one point, during the Pandavas’ exile in the forest, Durvasa came to Hastinapura together with ten thousand disciples. Duryodhana gave them good hospitality, making arrangements to feed all ten thousand of them. Then Duryodhana convinced them to go and visit the Pandavas in the forest, knowing they would not be able to feed so many guests, and hoping they would thus incite Durvasa’s infamous wrath.

Durvasa and his followers did indeed visit the Pandavas. In order to feed them, Draupadi invoked and prayed to Krishna, who instantly teleported from Dvaraka to her side, and fed Krishna the single bite of food which she had available at that moment. Miraculously, when Krishna ate this one bite of food, Durvasa and all his followers found that their stomachs became full, and they all departed.

Once Durvasa visited a great sage named Mudgala who lived in Kurukshetra. Durvasa repeatedly tested Mudgala’s patience and spiritual state. Mudgala passed all Durvasa’s tests and won great spiritual reward.

For some time Durvasa stayed as a guest in the house of Krishna himself, where he greatly tested Krishna, Rukmini and other members of their household, yet they proved themselves admirable hosts. Krishna Himself explicitly attests to Durvasa’s Divinity.

After the Kurukshetra war, Durvasa came and visited the dying Bhishma on the battlefield, and listened to his last discourse.

Where did the Mahabharata happen in India, and what is the proof?

 The Mahabharata war happened nearly 5000 years ago. It is one of the biggest and the greatest epoxy in the history. The main places which were important in the epic are Dwarka (capital of Lord Krishna), Hastinapur (capital of the Kauravas), Indraprastha (capital of the Pandavas) and Kurukshetra (where the war happened. Let’s see the biggest evidences that prove Mahabharata happened.

• Red soil of Kurukshetra.

• Purana Kila of Indraprastha (Delhi).

• The submerged city of Dwarka.

• Chakravyuh made by Arjun.

• The shivling of Kedarnath.

• Claims of seeing Ashwatthama in the Asirgarh fort of Burhanpur.

I think these proofs are enough to prove Mahabharat happened. Only ignorants and fools will deny it didn’t happened.

How many wives did Arjun have?

 Draupadi (1st Wife)

While in hiding, the Pandavas reached Panchala Kingdom it was then Arjuna & Draupadi’s marriage happened. Draupadi was the princess of Panchala and the youngest daughter of King Drupada who was born from the Yajna Agni (Sacrificial Fire). It was said that Drupada wanted her daughter only to be married to the 3rd Pandava - Arjuna. So he had kept the hardest challenge in her Svayamvara so that the most talented archer (which was indeed Arjuna at that time) can only win. In her Svayamvara, Arjuna won her and later she became the common wife of the Pandavas as per Kunti’s order. Arjuna & Draupadi’s love story is a topic of debate in the whole Mahabharata. Some says Arjuna loved Subhadra most, some says Bhima loved Draupadi most. But if one follows the original Vyasa Mahabharata he / she will definitely understand that it was Arjuna and Draupadi who loved each other the most. Vyasa didn’t mention directly but it is the story and small accounts that prove their extreme love for each other.

Uloopi (2nd Wife)

In his 12 years of exile after marriage to Draupadi, when he went to a place (said to be now Haridwar), he met Uloopi - a widow and childless Naga Princess who hailed from the underwater kingdom of serpents in Ganga River. She saw him bathing and became infatuated with him. She kind of kidnapped him and took him to her place. She desired to get intimate with him. Arjuna rejected initially because of his vow of celibacy. It is also said that she told Arjuna that if he doesn’t accepts her she will commit suicide. Later Arjuna agreed and in future they both had a son called Iravan. Many consider it as an “affair” but scholars state their union is legitimized through what is traditionally identified as a Gandharva Marriage - a private, mutual agreement without formal rituals.

Chitrangada (3rd Wife)

After leaving Uloopi’s place Arjuna travelled towards the kingdom of Manipura (not the Indian State of now) and there he met Chitrangada - the princess of Manipura (there isn’t much story on how Arjuna met Chitrangada). They married on a condition that - Chitrangada’s son will be the future ruler of Manipura as the king had not any son. Arjuna stayed there for 3 years and after they got a son named - Babruvahana, Arjuna left the place and started his journey again.

Subhadra (4th Wife)

There are different kind of stories about Subhadra’s marriage to Arjuna. After leaving Manipura, Arjuna came to Prabhasa. When Krishna came to know about this he met him and invited him to Dwarka. Arjuna comes there and meets Subhadra. Some versions say that Arjuna was attracted towards her seeing her beauty and abducted her, some says that it was a mutual decision of both of them where Krishna helped. But ultimately after that they get married in a grand ceremony and Arjuna spends his remaining pilgrimage years in Dwarka. Later he took her with him in Indraprastha.

Who were the warriors who had the most number of celestial weapons in the Mahabharata?

 In terms of possession of celestial weapons, here’s the list:

1] Arjuna:

Of course he has the most number of celestial weapons.

tadastramaptam parthena rudradapratimam mahat |

yattadbrahmashiro nama tapasa rudramagatam ||10||

amrritadutthitam raudram tallabdham savyasachina |

tatsamantram sasamharam saprayashchittamangalam ||11||

vajram chanyani chastrani dandadini yudhishthira |

yamatkuberadvarunadindrachcha kurunandana ||12||

astranyadhitavanpartho divyanyamitavikramah ||12||

On your words, the mighty-armed one went out for weapons. Partha has obtained from Rudra a great and unrivalled weapon. It is known as Brahmashira and Rudra obtained it after great austerities. That terrible weapon arose with the ambrosia and Savyasachi has now obtained it, together with the mantras for withdrawing, repulsing and releasing it. O Yudhishthira! O descendant of the Kuru lineage! The infinitely powerful Partha has obtained other divine weapons too—like vajra and danda—from Yama, Kubera, Varuna and Indra.

Arjuna had the following weapons

1. Pashupatastra/Roudrastra.
2. Vajrastra.
3. Yama Danda and mace.
4. Yama paasha.
5. Samoohanastra, Praswapastra.
6. Brahmasira
7. Vaishnavastra.
8. Aindrastra.
9. Gandiva.
10. Adityastra, Kiranastra, Lomakesha.
11. Agneyastra, Varunastra, Vayavyastra.
12. Brahmastra.
13. Gandharvastra.
14. Indrajala, Sthunakarna, Prajapatastra.
15. Anjalikastra, Anjali astra.
16. Nagastra, Garudastra, Anthardhana.

and many more…..

Arjuna was a power house of celestial weapons and he was almost invincible when combined with his immense skill.

2]Karna:

Lord Parashurama had given Karna every celestial weapon known to him(including the Vijaya bow which Lord Parashurama had used to route kshatriyas 21 times).

tatoastrani samastani varanshcha manasepsitan |

labdhva bahuvidhanramah pranamya shirasa shivam ||155||

anujnam prapya deveshajjagama sa mahatapah |

evametatpuravrrittam tada kathitavanrrishih ||156||

bhargavo apyadadatsarvam dhanurvedam mahatmane |

karnaya purushavyaghra supritenantaratmana ||157||

He obtained the weapons and all the boons that he wished for. Having obtained these diverse objects, Rama lowered his head before Shiva. The immensely ascetic one took the permission of the lord of the gods and departed. This is the ancient account that was told by the rishi.

‘ “‘Bhargava imparted all his knowledge of dhanurveda to the great-souled Karna, tiger among men, having been extremely pleased with him. O king! Had Karna not been a deserving person, the descendant of the Bhrigu lineage would not have given him those celestial weapons.

Lord Parashurama was a student of Lord Shiva himself. Therefore, Karna had all celestial weapons of Lord Parashurama.

Therefore, Karna had the following weapons:

1. Nagpash, Garudastra.
2. Bhargavastra.
3. Shakti spear.
4. Pashupataastra(SriKrishna also mentions this).
5. Brahmastra, Brahmasira.
6. Nalika, Krounchastra, Souparnika.
7. Aardrastra, Mohanastra.
8. kaala paasha, Antardhana, kubera weapon.
9. Aditya weapon, Indrajala, Sthunakarna, Tej-prabha
10. Agneya, Varuna, Vayavya, Parjanya.
11. Sushkastra.
12. Taamasa, Soumanastra.

And many more..

I have listed weapons that Lord Parashurama according to the Puranas.

Also, it is again mentioned in Shanti Parva that Karna had obtained all weapons from Lord Parashurama.

3]Drona:

He had many weapons in his arsenal. The most noticable weapon is the “Narayanastra” which he had obtained by doing severe penance of Lord Vishnu.

He also had many weapons but the epic does not specifically mention the weapons he had.

My guess is he had many astras, like Agneyastra, Varuna, Parjanya, Vayavya.

And also Drona was the disciple of Sage Bharadwaj. Bharadwaj Muni is one of the Sapta Rishis with unlimited/infinite power.

Source: Bori Ce, Vishnu Purana

Is Gandiva a real weapon mentioned in the Mahabharata?

 Yes, Gandiva is a real weapon, as mentioned in the Mahabharata. It is a celestial bow of immense power, gifted to Arjuna by the fire god Agni during the Khandava forest episode. According to the epic, the Gandiva was created by Brahma, the creator, and had been passed down through various gods before being given to Arjuna.

Key Features of Gandiva:

1. Unmatched Strength and Power: The bow was unbreakable and produced a thunderous sound when drawn.
2. Immense Arrows Capacity: Gandiva came with an inexhaustible quiver of arrows.
3. Symbol of Prowess: It represented Arjuna's exceptional archery skills and divine favour.
4. Role in Kurukshetra: Arjuna used Gandiva throughout the Kurukshetra War, contributing significantly to the Pandavas' victory.

While Gandiva is a mythological weapon and not part of historical artefacts, its significance lies in its symbolic representation of divine support, courage, and skill in the Mahabharata.

"The Forgotten Hero of Mahabharata – A Story of True Friendship!"

 When we talk about great friendships in the Mahabharata, most people think of Krishna and Arjuna. But there’s another bond that stands out—one of loyalty, sacrifice, and unshaken trust: Karna and Duryodhana.

🔥 A Friendship Beyond Boundaries

Karna, born with divine strength but abandoned at birth, was often mocked for his unknown origins. Despite being a warrior of unmatched skill, he was humiliated at Draupadi’s swayamvar and denied entry into the ranks of Kshatriyas.

But one man saw Karna’s true potential—Duryodhana. Instead of looking at his birth, Duryodhana gave him a kingdom, respect, and unwavering friendship.

⚔️ Karna’s Greatest Sacrifice

Karna’s loyalty to Duryodhana went beyond personal gain. Even after learning that he was the eldest Pandava, he chose friendship over the throne. When Krishna himself offered him a chance to rule, Karna refused, saying:

"Duryodhana stood by me when the world mocked me. How can I betray my friend now?"

💭 Was Karna’s Loyalty His Strength or His Downfall?

Karna’s story teaches us about true friendship, self-respect, and destiny. He knew his path would lead to destruction, yet he never abandoned his values.

💬 What do you think? Was Karna the greatest example of friendship in the Mahabharata? Let’s discuss!

Which are the top wars in Mahabharata?

 Here are the top wars in Mahabharata period.

Kurukshetra war

This was the most important event in Dwapara yuga. 18 Akshauhinis got destroyed in this war. Only 11 people survived the war.

Khandava war

For the sake of Agni, Arjuna and Krishna fought the devas, nagas, Rakshasas and Gandharvas in Khandava. Arjuna baffled all attempts by Indra to stop the fire in the forest.

Narakasura war

The wicked demon Narakasura of Pragjyotishapura terrorised the 3 worlds and imprisoned 16,000 women. Lord Krishna, riding on Garuda destroyed 800,000 Danavas in the city and slayed Naraka along with Mura and Nishunda.

Banasura war

When Krishna's grandson Aniruddha was imprisoned by the asura Bana, Krishna, Balarama and Pradyumna arrived in the city of Shonitapura to liberate him. Here Krishna fought with Skanda, Shiva and the bhoota ganas. Krishna sliced down the 1000 hands of Bana but spared his life on Shiva’s request.

Nivatakavacha, Kalakeya, pouloma war

While training in Swarga, Arjuna for the sake of Indra single handedly destroyed the powerful Nivatakavachas in battle. Then savyasachi consumed the Kalakeyas and Poulomas of Hiranyapura with his Roudrastra.

Virat war

One of the most overwhelming victories in history. Arjuna on a single chariot crushed the entire Kaurava army in battle. Bhishma, Drona and Karna could not match his valour.

Jarasandha's Invasion of Mathura

After Kamsa's death, Jarasandha invaded Mathura 18 times with an army of 20 Akshauhinis. That is larger than the combined Pandava and Kaurava army in Kurukshetra. Each time Krishna and Balarama defeated Jarasandha but kept sparing his life. Finally Krishna shifted the Yadavas to Dwaraka.

There are several other lesser wars like Pandava Digvijaya, Shalva - Krishna war, Bhishma vs Parashurama, Arjuna Digvijaya during Ashwamedha etc.

ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತ

 ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನ ನಿರ್ಗಮನದ ನಂತರ ದ್ವಾಪರಯುಗದ ಅಂತ್ಯ ಮತ್ತು ಕಲಿಯುಗದ ಆರಂಭ (ದುಷ್ಟ ರಾಕ್ಷಸ ಕಲಿಯ ಯುಗ, ಇದನ್ನು ಕಲಿಪುರುಷ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ). ಪಾಂಡವರು ತಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದಾಗ, ಅವರು ಹಸ್ತಿನಾಪುರದ ಸಿಂಹಾಸನವನ್ನು ಅರ್ಜುನನ ಮೊಮ್ಮಗ ಪರೀಕ್ಷಿತನಿಗೆ ವಹಿಸಿದರು. ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಬುದ್ಧಿವಂತ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಯುತ ರಾಜನಾಗಿದ್ದನು, ಅವನು ತನ್ನ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸದಾಚಾರವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡನು.

ಕಲಿಯುಗವು ತಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಕೃಷ್ಣನ ಮರಣದೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾದರೂ, ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನ ಆಳ್ವಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಅದರ ಪೂರ್ಣ ಪ್ರಭಾವ ವಿಳಂಬವಾಯಿತು. ಕಲಿಯುಗವು ತನ್ನ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದೆ ಎಂದು ರಾಜನಿಗೆ ತಿಳಿಸಲಾಯಿತು. ನಂತರ ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಕಲಿಯುಗವನ್ನು ತನ್ನ ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಹೊರತರಲು ದಂಡಯಾತ್ರೆಗೆ ಹೋಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದನು. ತನ್ನ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದಂಡಯಾತ್ರೆಗೆ ಹೋದನು. ಒಂದು ದಿನ, ಪರೀಕ್ಷೆಯು ಒಂದು ಗೊಂದಲದ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಂಡಿತು. ರಾಜನಂತೆ ಧರಿಸಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಯಜಮಾನನಿಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ ಒಂದು ಗೂಳಿ ಮತ್ತು ಹಸುವನ್ನು ನಿರ್ದಯವಾಗಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದನು. ಆ ಗೂಳಿ ಒಂದು ಕಾಲಿನಿಂದ ನಡುಗುತ್ತಿತ್ತು ಮತ್ತು ಹೊಡೆತದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿತ್ತು ಮತ್ತು ಭಯಭೀತವಾಗಿತ್ತು. ಹಾಲು, ತುಪ್ಪ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಸು ಕೂಡ ದೀನ ಮನುಷ್ಯನ ಪಾದಗಳ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಎಡವಿ ಬೀಳುವ ಮೂಲಕ ತುಂಬಾ ಭಯಭೀತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಪವಿತ್ರ ಹಸು ಹಸಿದಿತ್ತು ಮತ್ತು ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಕಣ್ಣೀರು ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು.

ಚಿತ್ರ: ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತ ಕಲಿ ರಾಕ್ಷಸನನ್ನು ಸೋಲಿಸಿದನು

ಚಿನ್ನದ ರಥದ ಮೇಲಿನ ಈ ಕ್ರೌರ್ಯದ ಕೃತ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿದ ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಶ್ರೀಮಂತನಾಗಿ ಆ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಎದುರಿಸಿದನು, ಅವನು ಕತ್ತಲೆಯ ಯುಗದ ಆತ್ಮವಾದ ಕಲಿ ಎಂದು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದನು. ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಕಲಿಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ಸಿದ್ಧನಾದನು, ಆದರೆ ಕಲಿಯು ನೀತಿವಂತ ರಾಜನಿಗೆ ತಾನು ಸರಿಸಾಟಿಯಲ್ಲ ಎಂದು ಅರಿತು ಶರಣಾಗಿ ತನ್ನ ಜೀವವನ್ನು ಬೇಡಿಕೊಂಡನು. ಕಲಿಯು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪಾತ್ರವು ದೈವಿಕ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಅನುಮೋದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ವಾದಿಸಿ ವಾಸಿಸಲು ಒಂದು ಸ್ಥಳವನ್ನು ಬೇಡಿಕೊಂಡನು. ಪರೀಕ್ಷಿತನು "ದುರಾಶೆ, ಸುಳ್ಳು, ಕಳ್ಳತನ, ದುಷ್ಟತನ, ಧರ್ಮಭ್ರಷ್ಟತೆ, ಬಡತನ, ವಿಶ್ವಾಸಘಾತುಕತನ, ಕಲಹ, ದುರಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಇತರ ಪಾಪಗಳು ನಿನ್ನಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತವಾದ ರಾಜರ ದೇಹಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿವೆ. ನೀನು ಅಧರ್ಮದ ಒಡೆಯ, ಆದ್ದರಿಂದ ನೀನು ನನ್ನ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಇರಬಾರದು." ಈ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದ ನಂತರ ಕಲಿ ಆತಂಕಗೊಂಡಳು. ಕಲಿ ಹೇಳಿದಳು "ಓ ರಾಜ, ನಾನು ನಿನ್ನ ಆದೇಶಗಳೊಂದಿಗೆ ಬದುಕಲು ಯೋಚಿಸುವಲ್ಲೆಲ್ಲಾ, ನೀನು ಬಿಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಬಾಣಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿರುವುದನ್ನು ನಾನು ನೋಡುತ್ತೇನೆ. ನಿನ್ನನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತಾ ನಾನು ಸ್ಥಿರವಾಗಿರಬಹುದಾದ ಸ್ಥಳವನ್ನು ನೀನು ನನಗೆ ಹೇಳು." ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದೆ, ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಕಲಿಗೆ ವಾಸಿಸಲು ನಾಲ್ಕು ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ನೀಡಿದನು - ಜೂಜು (ಬೆಟ್ಟಿಂಗ್), ಮದ್ಯಪಾನ (ತಂಬಾಕು ಸೇವನೆ), ಸ್ತ್ರೀ ಸಹವಾಸ (ವ್ಯಭಿಚಾರ), ವಂಚನೆ ಮತ್ತು ಅಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ (ಹಿಂಸೆ) ಸ್ಥಳಗಳು. ಕಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದನು. ನಂತರ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಅವನಿಗೆ ಉಳಿಯಲು ಮತ್ತೊಂದು ಸ್ಥಳವನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು - ಚಿನ್ನ (ಸಂಪತ್ತು). ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, ಕಲಿಯುಗದ ಐದು ಸ್ಥಳಗಳಿವೆ, ದುರಾಸೆ, ಅಸತ್ಯ, ಮೋಹ, ಕ್ರೌರ್ಯ ಮತ್ತು ಸುಳ್ಳು. ಕಲಿಯುಗವು ತೃಪ್ತನಾಗಿ ರಾಜನಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿ ಹೊರಟುಹೋಯಿತು.

ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ, ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ತನ್ನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಬೆಲೆಬಾಳುವ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಇರಿಸಿದ್ದ ವಿವಿಧ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಗಳ ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದನು. ಅವನು ಒಂದು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ತೆರೆದಾಗ ಪಾಪ ಮತ್ತು ಅಧರ್ಮದ ಜೀವಂತ ರೂಪವಾದ ಕ್ರೂರ ರಾಜ ಜರಾಸಂಧನಿಗೆ ಸೇರಿದ ಒಂದು ಹೊಳೆಯುವ ಚಿನ್ನದ ಕಿರೀಟವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡನು. ಈ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಅರಿಯದ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಕಿರೀಟದಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತನಾಗಿ ಅದನ್ನು ತನ್ನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಧರಿಸಿದನು. ಹಲವಾರು ನಿರ್ಬಂಧಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಕಲಿಯು ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನ ಚಿನ್ನದ ಕಿರೀಟದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡನು. ತಕ್ಷಣವೇ, ಅದು ರಾಜನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕುಶಲತೆಯಿಂದ ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಈ ಪ್ರಭಾವವು ಪರೀಕ್ಷಿತನನ್ನು ಅಗೌರವದ ಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಕಾರಣವಾಯಿತು.

ಚಿತ್ರ: ಕಲಿ ಯು ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನ ದೇಹವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ

ಒಂದು ದಿನ, ರಾಜನಿಗೆ ಬೇಟೆಗೆ ಹೋಗುವ ಆಸೆ ಬಂತು. ಆದರೆ, ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ, ಅವನು ಬೇಟೆಯನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸುತ್ತಿದ್ದನು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಕ್ರೂರವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದನು. ದಂಡಯಾತ್ರೆಯ ನಂತರ ದಣಿದ ಮತ್ತು ಬಾಯಾರಿಕೆಯಿಂದ, ಅವನು ಆಳವಾದ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿದ್ದ ಶಮಿಕ ಋಷಿಯ ಆಶ್ರಮವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದನು. ಪರೀಕ್ಷಿತ ಋಷಿಯನ್ನು ನೀರಿಗಾಗಿ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಕರೆದನು, ಆದರೆ ಋಷಿ ತನ್ನ ಧ್ಯಾನಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದನು ಮತ್ತು ರಾಜನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಅರ್ಥವನ್ನು ನೀಡಲಿಲ್ಲ. ಕಲಿಯುಗದ ನೀತಿಶಾಸ್ತ್ರದಿಂದ ಪ್ರಚೋದಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ರಾಜನು, ಋಷಿಯು ತನ್ನನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆಂದು ಭಾವಿಸಿದನು, ಪರೀಕ್ಷಿತನು ದೌರ್ಬಲ್ಯ ಮತ್ತು ಕೋಪದ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಅವಮಾನದ ರೂಪವಾಗಿ ಋಷಿಯ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಸತ್ತ ಹಾವನ್ನು ಹಾಕಿದನು. ಋಷಿಗಳ ಮಗ ಶೃಂಗಿಗೆ ಈ ಅವಮಾನದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಾಗ, ಅವನು ಪರೀಕ್ಷಿತನಿಗೆ ಏಳು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹಾವಿನ ಕಡಿತದಿಂದ ಸಾಯುವಂತೆ ಶಪಿಸಿದನು.

ಚಿತ್ರ: ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಶಮಿಕ ಋಷಿಯ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಸತ್ತ ಹಾವನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

ಕೊನೆಗೆ ಶಮಿಕ ಧ್ಯಾನದಿಂದ ಹೊರಬಂದಾಗ, ಅವನ ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ಸತ್ತ ಹಾವು ಇರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ದುಃಖಿತನಾದನು. ರಾಜನು ಒಬ್ಬ ಮಹಾನ್ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಧರ್ಮ (ಸದಾಚಾರ) ಅನುಯಾಯಿ ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು, ಆದರೆ ಅವನು ರಾಕ್ಷಸ ಕಲಿಯ ಪ್ರಭಾವದಲ್ಲಿದ್ದನು. ತನ್ನ ಮಗ ಶೃಂಗಿಯು ರಾಜನ ಮೇಲೆ ಶಾಪವಿತ್ತನೆಂದು ತಿಳಿದ ನಂತರ, ಶಮಿಕನು ತೀವ್ರವಾಗಿ ತೊಂದರೆಗೀಡಾದನು. ಸತ್ಯಗಳ ಸಂಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲದೆ ನೀತಿವಂತ ಆಡಳಿತಗಾರನನ್ನು ಶಪಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಅವನು ತನ್ನ ಮಗನ ಮೇಲೆ ಕೋಪಗೊಂಡನು ಮತ್ತು ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅಧರ್ಮದ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಭಯಪಟ್ಟನು. ರಾಜನನ್ನು ಶಪಿಸುವುದು ಗಂಭೀರ ತಪ್ಪು ಎಂದು ಋಷಿ ಶಮಿಕನು ಶೃಂಗಿಗೆ ವಿವರಿಸಿದನು. ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ನೀತಿವಂತ ಆಡಳಿತಗಾರನೆಂದು ಮತ್ತು ಅವನ ಕಾರ್ಯಗಳು ಸ್ವಭಾವತಃವಲ್ಲ ಎಂದು ಅವನು ತನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ಹೇಳಿದನು. ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ತೀವ್ರತೆಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡ ಋಷಿ ಶಮಿಕನು ತನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಶಾಪದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಲು ಸೂಚಿಸಿದನು.

ಚಿತ್ರ: ಶಮಿಕ ಋಷಿಯು ತನ್ನ ಮಗ ಶೃಂಗಿ ನೀಡಿದ ಶಾಪದಿಂದ ಅವನ ಮೇಲೆ ಕೋಪಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.

ರಾಜನು ಅಗತ್ಯ ಸಿದ್ಧತೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವಂತೆ ಪರೀಕ್ಷಿತನಿಗೆ ತನ್ನ ಸನ್ನಿಹಿತ ಸಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಬೇಕೆಂದು ಅವನು ಬಯಸಿದನು. ಆದರೆ ಶಾಪದ ನಂತರ ಅವನಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನದೇನೂ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸಿದ ಶೃಂಗಿಯು ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನ ಆಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಶಾಪದ ಸಂದೇಶವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದನು. ತನ್ನ ಅಗೌರವದ ಕೃತ್ಯದಿಂದಾಗಿ, ಏಳು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ಪರಾಜ ತಕ್ಷಕನ ಕಡಿತದಿಂದ ತಾನು ಸಾಯುವ ಶಾಪವನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ರಾಜನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದನು. ಶಾಪದ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದ ರಾಜ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಕೋಪ ಅಥವಾ ಪ್ರತೀಕಾರದಿಂದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ, ತನ್ನ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಅವನು ಶಾಪವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದನು.

ಋಷಿಗಳ ಮಗ ಯೌವನದ ಕೋಪದಿಂದ ವರ್ತಿಸಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಶಾಪವು ದೈವಿಕ ಯೋಜನೆಯ ಭಾಗವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅವನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡನು. ಪರೀಕ್ಷಿತನು ತನ್ನ ವಿಧಿಯನ್ನು ಶಾಂತವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದನು. ತನ್ನ ವಿಧಿಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ತನ್ನ ಸಾವಿಗೆ ಸಿದ್ಧನಾದನು. ಅವನು ತನ್ನ ಮಗ ಜನಮೇಜಯನನ್ನು ಹೊಸ ರಾಜನನ್ನಾಗಿ ಪಟ್ಟಾಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿದನು ಮತ್ತು ಕಲಿಯ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಚಿನ್ನದ ಕಿರೀಟವನ್ನು ಧರಿಸದೆ ರಾಜ ಪೇಟವನ್ನು ಧರಿಸುವಂತೆ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದನು. ನಂತರ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ತನ್ನ ರಾಜ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದನು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಉಳಿದ ದಿನಗಳನ್ನು ಗಂಗಾ ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ಕಳೆದನು, ವ್ಯಾಸ ಋಷಿಯ ಮಗನಾದ ಶುಕ ಋಷಿ ನಿರೂಪಿಸಿದ ಪವಿತ್ರ ಗ್ರಂಥವಾದ ಶ್ರೀಮದ್ ಭಗವದ್ಗೀತೆಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದನು. ಕಲಿಯ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ದುಷ್ಟತನದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಋಷಿ ಶೃಂಗಿಯ ಶಾಪವು ವೇಷದಲ್ಲಿರುವ ಆಶೀರ್ವಾದ ಎಂದು ಪರೀಕ್ಷಿತನು ತನ್ನೊಳಗೆ ಭಾವಿಸಿದನು. ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಅವನ ಸಾವಿನ ಭಯ ದೂರವಾಯಿತು.

ಚಿತ್ರ: ಶುಕ ಋಷಿಯ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಪರೀಕ್ಷಿತ

ಏಳನೇ ದಿನ, ಭವಿಷ್ಯ ನುಡಿದಂತೆ, ಸರ್ಪರಾಜ ತಕ್ಷಕನು ಸ್ವತಃ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹುಳದ ರೂಪವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಒಂದು ಹಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತನು. ಏಳನೇ ದಿನದ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತವು ಸಂಭವಿಸಲಿದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ರಾಜನು ನಿರಾಳವಾಗಿ ಹಣ್ಣನ್ನು ತಿನ್ನಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು, ನಂತರ ತಕ್ಷಕವು ಹಣ್ಣಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಹುಳದಿಂದ ದೊಡ್ಡ ಹಾವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟು ರಾಜನನ್ನು ಕಚ್ಚಿತು. ಪರೀಕ್ಷಿತನನ್ನು ತಕ್ಷಕ ಕಚ್ಚಿ ಸ್ಥಳದಲ್ಲೇ ಸತ್ತನು. ಭಾಗವತ ಪುರಾಣವನ್ನು ಕೇಳುವ ಮೂಲಕ ಪರೀಕ್ಷಿತನು ಮೋಕ್ಷವನ್ನು ಪಡೆದನು. ಅವನ ಮರಣವು ಕಲಿಯುಗದ ದೃಢ ಸ್ಥಾಪನೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಿತು, ಇದು ನೈತಿಕ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಕುಸಿತದಿಂದ ನಿರೂಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಯುಗವಾಗಿದೆ.

ಈ ಮಧ್ಯೆ, ಉತ್ತಂಕ ಎಂಬ ಋಷಿ ರಾಜ ಜನಮೇಜಯನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು, ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಕೊಲೆಗಾರ ತಕ್ಷಕನ ಮೇಲೆ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವನನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸಿ, ಸರ್ಪ ಯಜ್ಞ (ಸರ್ಪಗಳ ಬಲಿ) ಮಾಡಿ, ತಕ್ಷಕನನ್ನು ಅಗ್ನಿಕುಂಡಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿ, ಎಲ್ಲಾ ಸರ್ಪಗಳನ್ನು ಬಲಿಕೊಡುವಂತೆ ಆದೇಶಿಸಿದನು. ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಮೋಸದ ಸಾವಿಗೆ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ ಜನಮೇಜಯನು ಸರ್ಪ ಸತ್ರ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಬೃಹತ್ ಸರ್ಪ ಯಜ್ಞವನ್ನು ಮಾಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದನು. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಹಾವುಗಳನ್ನು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ತಕ್ಷಕವನ್ನು ನಿರ್ನಾಮ ಮಾಡಲು, ಜನಮೇಜಯನು ತನ್ನ ಕಾಲದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಪುರೋಹಿತರು ಮತ್ತು ಋಷಿಗಳನ್ನು ಕರೆಸಿ ಸರ್ಪ ಸತ್ರವನ್ನು ನಡೆಸಿದನು. ಇಡೀ ಸರ್ಪ ಜನಾಂಗವನ್ನು ನಾಶಮಾಡುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಆಚರಣೆಯು ಮಂತ್ರಗಳ ಶಕ್ತಿಯ ಮೂಲಕ ಎಲ್ಲಾ ಹಾವುಗಳನ್ನು ಯಜ್ಞಕ್ಕೆ ಸೆಳೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಯಜ್ಞ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು, ಪ್ರಧಾನ ಅರ್ಚಕರು ಕಪ್ಪು ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಪಠಿಸಿದರು, ಅವರು ಪವಿತ್ರ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಪಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ಇದು ಸರ್ಪಗಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಉರಿಯುವ ಸಂವೇದನೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿತು. ಯಜ್ಞವು ಹಲವಾರು ದಿನಗಳವರೆಗೆ ಮುಂದುವರೆದಂತೆ, ಎಲ್ಲಾ ಗಾತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಆಕಾರಗಳ ಸಾವಿರಾರು ಸರ್ಪಗಳು ಬೆಂಕಿಯೊಳಗೆ ಸೆಳೆಯಲ್ಪಟ್ಟವು. ತಕ್ಷಕನು ತನ್ನ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಎದುರಿಸುವ ಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಜನಮೇಜಯನು ಕಾತರದಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದನು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ತಕ್ಷಕನು ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ, ದೇವತೆಗಳ ರಾಜ ಇಂದ್ರನನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸುವ ಮೂಲಕ ಯಜ್ಞವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದನು.

ಇಂದ್ರನು ತಕ್ಷಕನನ್ನು ತನ್ನ ದೈವಿಕ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ರಕ್ಷಿಸಿದನು. ಮಂತ್ರಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಹಾವುಗಳನ್ನು ಒಳಗೆ ಸೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾಗ, ತಕ್ಷಕ ಇನ್ನೂ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ ಎಂದು ಋಷಿಗಳು ಗಮನಿಸಿದರು. ಪುರೋಹಿತರು ತಕ್ಷಕನನ್ನು ಇಂದ್ರನ ಅರಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆಳೆಯುವ ಗುರಿಯೊಂದಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಬಲವಾದ ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಪಠಿಸಿದರು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ತಕ್ಷಕನೊಂದಿಗೆ ಇಂದ್ರನು ಯಜ್ಞದ ಬೆಂಕಿಯ ಕಡೆಗೆ ಎಳೆಯಲ್ಪಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ತಕ್ಷಕನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಇಂದ್ರನು ಅವನೊಂದಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡನು ಆದರೆ ಯಜ್ಞ ಮುಂದುವರಿದಾಗ ಅವನನ್ನು ಬಿಡಬೇಕಾಯಿತು. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಕೈಮೀರುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಅರಿತುಕೊಂಡ ದೇವರುಗಳು ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶಿಸಿದರು.

ಚಿತ್ರ: ಸರ್ಪ ಸತ್ರ (ಸರ್ಪ ಬಲಿ)

ಸರ್ಪ ದೇವತೆ ಮಾನಸ ಮತ್ತು ಋಷಿ ಜರತ್ಕಾರು ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಜನಿಸಿದ ಯುವ ಋಷಿಯಾದ ಆಸ್ತಿಕನು ಸರ್ಪ ಸೂತ್ರವನ್ನು ಕೊನೆಗೊಳಿಸಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದನು. ಆಸ್ತಿಕನು ಶಾಸ್ತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಪಾರಂಗತನಾಗಿದ್ದನು ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿವಂತ ಮತ್ತು ವಾಗ್ಮಿಯಾಗಿದ್ದನು. ಆಸ್ತಿಕನು ಸರ್ಪ ಜನಾಂಗವನ್ನು ಉಳಿಸಲು ಯಜ್ಞವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದನು. ಆಸ್ತಿಕನು ಜನಮೇಜಯನನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ ಅವನ ಶಕ್ತಿ, ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಮತ್ತು ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಮೇಲಿನ ಸಮರ್ಪಣೆಗಾಗಿ ಅವನನ್ನು ಹೊಗಳಿದನು. ಯುವ ಋಷಿಯ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಸಂತೋಷಗೊಂಡ ಜನಮೇಜಯನು ಆಸ್ತಿಕನಿಗೆ ಬಹುಮಾನವನ್ನು ನೀಡಿದನು.

ಸರ್ಪಸೌರ್ಯವನ್ನು ತಕ್ಷಣವೇ ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕೆಂದು ಮತ್ತು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಹಾವುಗಳನ್ನು ಬಲಿ ನೀಡಬಾರದು ಎಂದು ಅವನು ವಿನಂತಿಸಿದನು. ತನ್ನ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ತುಂಬಾ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದ ಜನಮೇಜಯ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ವರವನ್ನು ಪೂರೈಸಲು ಅವನು ತನ್ನ ಮಾತಿನಂತೆ ಬದ್ಧನಾಗಿದ್ದನು. ಅವನು ಯಜ್ಞವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದನು, ಹೀಗಾಗಿ ತಕ್ಷಕ ಸೇರಿದಂತೆ ಉಳಿದ ಸರ್ಪಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿದನು. ಯಜ್ಞವು ಆಸ್ತೀಕನ ಆಸೆ ಈಡೇರುವುದರೊಂದಿಗೆ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು, ಇದು ಧರ್ಮದ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿತು. ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಸತ್ತ ಸರ್ಪಗಳು ಮೋಕ್ಷವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತವೆ ಎಂದು ಆಸ್ತೀಕನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದನು. ಯಜ್ಞವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ನಂತರ, ವೈಶಂಪಾಯನನು ಜನಮೇಜಯನಿಗೆ ಮಹಾಭಾರತದ ಮಹಾಕಾವ್ಯವನ್ನು ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು, ಅಲ್ಲಿ ಆಸ್ತೀಕ ಮತ್ತು ಇತರ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಸಹ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ್ದರು.

ಕಥೆಯಲ್ಲಿನ ನೀತಿಗಳು:

1. ಪೋಷಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಈ ಕಥೆಯನ್ನು ಓದಿ ಹೇಳಿ ಅವರ ಕೋಪವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಬಹುದು.
2. ಜೂಜಾಟ, ಮದ್ಯ, ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆ, ಕಸಾಯಿಖಾನೆಗಳು ಮತ್ತು ಚಿನ್ನ - ನೈತಿಕ ಅವನತಿಯ ಸಂಕೇತಗಳು.